Usb poort op je ziel

Usb poort op je ziel,

Terwijl we met ons benzine slurpende tijdelijk thuis onze carbon footprint vergroten, glijden de mijlen westwaarts onder onze banden weg. Opeens duiken de Rockies voor ons op.

Net als jaren geleden toen we vanuit Calgary voor het eerst in de Rockies kwamen, zijn we onder de indruk van de abrupte overgang van vlak prairieland in hoge besneeuwde ruige bergen. 

De route gaat door leuke toeristische plaatjes, door prachtige natuur, naar het national park.

We passeren fotogenieke plekjes, waar je niet kan stoppen.... “ maak maar een foto met je ziel”  zeg ik tegen Rich... maar zijn ziel heeft geen usb aansluiting,  zegt hij....

Tja gedateerd jaren zestig model, vorige eeuw.... 

Als we op de natuur kampeerplaats naar de brievenbus lopen om onze selfregistration te regelen, struikelen we over grazende mule deer. Richard haast zich terug naar de camper om zijn camera te halen.... yes hier komen we voor, close encounters met de natuur en wild life.

Rocky mountains national parc,

Het is heel koud in de nacht, dappere echte kampeerders om ons heen in tentjes, wij hebben een heerlijk warm comfortabel bed. Toch verlaten we het in alle vroegte en om half acht maken we een wandeling om het sprague lake. Behalve een bruidspaar en hun fotograaf zijn we helemaal alleen... zittend op een bankje laat ik het zengevoel, wat de omgeving in me oproept, toe.    

Eventjes onthaasten, voelen dat je leeft....

De weg door het parc is halverwege nog afgesloten voor de winter, maar het uitzichtspunt kunnen we bereiken. De camping was ook maar voor een kwart open en alle andere campings in het parc zijn nog dicht. De shuttlebus rijdt ook nog niet. Alles gaat los op memorialday eind mei. We stellen ons voor hoe druk het moet zijn in hoogseizoen.

Omdat we via de oostzijde van het parc er dus niet uit kunnen, moeten we het hele stuk terug om de doorsteek door de Rockies te kunnen maken. We zakken aan het eind van de middag in de hotsprings van Glenwood Springs. Natuurlijk claimen ze de grootste hotspringpool ter wereld te zijn, wij twijfelen... ooit in The Blue Lagoon in IJsland geweest?

Arches,

De wereld om ons heen wordt steeds mooier. In de middag volgen we de haarspeldbochten, tussen de rode rotsen die ons in het national parc Arches brengen. De door erosie uitgesleten rotsen hebben grillige vormen, soms doen ze denken aan door de tijd gehavende beelden en ruines in Rome. Hier opgetrokken en gevormd door Gaia, moeder aarde, ter ere van haarzelf.

Lucky Luck of Roadrunner zou je hier zo tegen kunnen komen, dit magische landschap kennen we uit films,  cartoons en Disneyland, het bestaat echt!

Gisteren liepen we in onze Noorse isolatie broeken door de koude Rockies, nu is het snikheet als we het eerste trail door een indrukwekkende canyon lopen. Als ik Richard zijn kale kop insmeer met goedkope zonnebrand, moppert hij, dat door die rommel misschien wel haar gaat groeien. Stel je voor!

Terwijl we de weg door het parc volgen en stoppen voor ieder uitzichtpunt of korte trail, steekt er een wind op, heerlijk..... opeens is de blauwe lucht grijs. We worden gezandstraald als we sand arch proberen te bereiken. Om half zes zijn we bij het einde van de weg, hier nog een paar trails, ik ben ook even aan het einde van mijn energie, dus Richard gaat alleen, en omdat we ons huis bij ons hebben, kook ik ondertussen een maaltje. We dineren tussen de rode rotsen en hebben nog tot de schemering om nog een paar uitzichtpunten en korte trails te doen. Daarna helaas buiten het parc op zoek naar een camping, want de camping in het parc is vol. Hier is het nu hoogseizoen, in de zomer vinden velen het te heet.