No vacancy!

No vacancy,

Het is al schemerig als we Arches verlaten, snel een camping vinden... en dan blijkt het echt hoofdseizoen... niemand heeft meer plek, we worden van het kastje naar de muur gestuurd, het is al donker en steeds meer campsite hebben een gesloten receptie. We raken wat in paniek, op alle parkeerterreinen staat “ no overnight camping” en een Walmart, waar het wel mag, is hier niet. De mevrouw op de laatste camping die we proberen vertelt ons al veertig mensen weggestuurd te hebben. Dan heeft ze een ingeving, Kane creek, daar langs de rivier is een kampeerveld, waar je zonder faciliteiten kan staan, daar is vast plek en anders is er daar nog een particulier terrein, waar je met envelopjes moet betalen, net als in de national parcs.

We volgen in het aardedonker haar aanwijzingen.... helaas ook op deze plekjes is alles vol... met mijn telefoon als lichtje loop ik zoekend naar een plekje over de particuliere kampeerplaats. Allemaal locals zo te zien, die daar wonen. Er achter is een parkeerterreintje.... we zetten de camper er neer, doen de gordijnen dicht en het licht uit. als we in bed liggen horen we telkens autos komen en gaan op de parkeerplaats, we verwachten telkens dat er op de deur gebonsd wordt, dat we daar niet mogen staan.... of dat de wielen onder ons huis worden weg gejat. We slapen onrustig als het uiteindelijk stil wordt. Om zes uur zijn we weer wakker en breken direct op. Als we de gordijnen open doen, blijken we op een prachtige plek aan de rivier te staan, tegenover ons rode rotsen. We zetten de rv op de parkeerplaats van de supermarkt, ontbijten eerst en om half acht in de ochtend hebben we al onze boodschappen in huis en zijn we op weg naar Canyonland national park.... pff wat een ervaring.... een paar dingen geleerd.... Moab in het voorjaar.... niet doen... kampeerplek ruim op tijd regelen.

Canyonland,

We hebben besloten het noordelijke stuk te doen van dit park. Het zuiden is voor de getrainde die-hards. Dagenlange zware trails liggen daar, met onze bolide kunnen we daar ook niet komen. Het noorden is echter indrukwekkend genoeg. Eindeloze vergezichten, prachtige korte trails (wandelingen) en om iedere bocht weer een nieuw adembenemend uitzicht. Diepe canyons in waanzinnige kleuren. We zijn de vreselijke nacht snel vergeten, maar besluiten wel vlug het gebied rond Moab te verlaten. Onderweg naar het zuiden newspaper rock. De krant van de indianen.... eeuwenoude rotstekeningen van de natives die hier woonden. 

Old west RV park,

De man achter de balie heeft een enorme snor, baard en cowboyhoed. Of we gereserveerd hebben.... de moed zakt me in de schoenen als hij dat vraagt..... maar wat een opluchting hij heeft wel een plekje.... wel aan de weg.... of we dat erg vinden? Oh nee, helemaal blij dat we een veilig en legaal plekje hebben. Als ik cash betaal krijg ik korting en quarters voor de wasmachine. Hij wil onze beide namen weten... dat hebben we nog nooit meegemaakt. Dan haalt hij een cd uit de la, en met zwierige letters schrijft hij op de cd, for my friends Richard and Jolande

Maak je muziek, nee hij is een professional shooter en de cd heeft filmpjes over zijn trots. 

Buiten hangen over de railing versleten western zadels, nee paarden heeft hij niet meer, die heeft hij ingeruild voor een quad, die gooit hem er niet af en hoeft alleen maar eten als hij er mee rijdt.

Hij loopt mee naar de kampeerplek om ons er in te dirigeren, wijst ons hoe de wasmachine werkt en brengt ons nog appels na..... wat een geweldige ontvangst.... dan vergeten we maar dat het sanitair wat minder is. 

Mesa verde,

De Amerikaanse geschiedenis is jong, zegt men, maar dat is natuurlijk niet waar. De geschiedenis van de natives gaat eeuwen terug. In het national park Mesa Verde zijn nog vele overblijfselen van de Pueblo people die zich hier 1500 jaar geleden vestigden, eerst in ondergrondse pithouses en later hebben ze hele dorpen gebouwd in de kliffen. Tot ze het gebied om nog niet duidelijke reden  rond 1300 verlieten. 

We regelen eerst een plekje op de camping, dat blijkt nu niet echt nodig, want het seizoen is nog niet begonnen en deze camping is nog nooit helemaal vol geweest. Tja de verhalen over Moab, verschrikkelijk daar, dat hebben ze hier ook vaker gehoord. Nu we internet hebben regelen we online vast onze kampeerplek voor morgenavond in Monument Valley. Een grote zorg minder!

We rijden de bochtige weg het park in, na het bezoek aan het museum volgen we de routes langs de overblijfselen van de huizen van de eerste bewoners. Het gaat regenen en als we terug rijden naar de camping gaat het zelfs sneeuwen..... gisteren was het nog bloedheet in Canyonland... vier seizoenen in een etmaal. Morgenochtend gaan we met een ranger cliff palace bezoeken. Dan komen we misschien ook achter het antwoord op de grote vraag van vandaag, hoe kwam men toch vanaf die huizen beneden in de kloof op de parkeerplaats?