Het leven in een campervan

15 oktober 2017 - Te Anau, Nieuw-Zeeland

Het leven in een campervan.

Dit is onze vijfde camperreis en de eerste met zijn tweetjes. We hebben daarom een iets kleinere gehuurd dan andere jaren. In de hoop minder log te zijn.

We missen wel bergruimte, maar verder is het prima te doen. Echt minder log is ie niet. Zeker niet als je moet keren, omdat je weer eens een afslag mist, die weer eens niet van te voren is aangegeven.

Richard heeft het links rijden, de automaat en het logge apparaat snel te pakken en geniet van de slingerwegen en de hoogteverschillen. Ik laat hem lekker rijden, ik vraag me namelijk af of ik bergafwaarts niet met twee voeten tegelijk op de rem ga staan…. Met alle gevolgen van dien.

Onze camper heeft een douche en toilet, douchen doen we wel op de campings, maar ‘s nachts en  onderweg is het heel handig om een toilet bij je te hebben.

De campings hebben hier tot nu toe  allemaal compleet ingerichte keukens, met meerdere kookplaten en spoelbakken. Er staan ook eettafels en kookgerei wat je kan gebruiken.

Soms groeten medekampeerders nauwelijks terug en soms is het heel gezellig. Dus ons eigen keukentje gebruiken we weinig.

De nachten zijn koud, helaas krijgen wij onze kachel niet aan, waarschijnlijk is die kapot. Na contact met de verhuurder willen ze langskomen voor reparatie, maar dat kost ons een dag, waarop we iets leuks kunnen doen en die willen we niet missen. Richard doe nu ‘s nachts een muts op en zo blijven we wel warm. Iedere avond bouwen we onze zithoek om tot royaal bed en we slapen,  nu de jetlag overwonnen is prima.

Vanmorgen werden we voor onze planning dus eigenlijk te laat wakker. Voor vertrek nog even het strand weer gecheckt, maar weer geen pinguïns. De route langs de zuidkust van het zuidereiland is prachtig, af en toe stoppen we. Zo ook in een afgelegen baai met enkele vissershuisjes, de tijd staat stil. We tellen wel meer dan duizend schapen en nog meer lammetjes, die huppelen door de wei…. Op de rug van een schaap, die nog niet geschoren is, een vogel, die nestbekleding aan het scoren is…. Het is hier voorjaar!!

Fiordland,

Richard is zijn horloge vergeten en het mijne staat stil….. als we de tijd willen weten moeten we onze telefoons checken…. Over onthaasten gesproken, we hebben de tijd, want we hebben geen klok….

Het zuidoosten van Nieuw Zeeland bestaat uit bergen en fjorden. Er loopt maar één weg de bergen in, dus die volgen we. We zijn een half uurtje onderweg als Richard meldt dat we zo even moeten tanken….. oops, op de routebeschrijving staat, “fill up before you go”. Geen enkel tankstation op de weg die we heen en terug moeten volgen, bij elkaar tweehonderdveertig kilometers door de wildernis. De indicator geeft aan dat we er driehonderd kunnen halen. Maar is dat inclusief bergpassen. We besluiten te keren en eerst maar te tanken in te Anau, we zijn een uur kwijt, maar better safe than sorry.

De weg gaat door bossen en langs meren en rivieren en uiteindelijk omhoog. Het wordt ruiger en mooier, helaas ook steeds natter. 

Dat krijg je als je wolken besteld voor je foto’s, dan krijg je zo ook en erg laaghangend bovendien.

De bergen zijn gehuld in de wolken en de regen.

Als we lunchen ergens bij een in nevelen gehuld uitzichtspunt, staat er een bordje, “do not feed the kea”. De kea is een grote papegaai achtige vogel. Erg intelligent en vernielzuchtig, om die reden zijn er al honderdvijftigduizend afgeschoten. Toch vinden wij het jammer dat we ze niet zien.

Dat wordt de volgende stop wel anders. Direct als we de campervan neerzetten, zit er al een grote vogel op de spiegel aan de rubbers te trekken. Zijn vriendje komt erbij en de rooftocht wordt voortgezet op het dak, rubbers en kabels worden onderhanden genomen. We verjagen ze met onze bankkussens en ze gaan iemand anders lastigvallen.

Behalve brutaal zijn ze ook prachtig, dus we fotograferen ze nog wel snel even.

De weg eindigt bij Milfort Sound. In de regen zelfs prachtig, zo in het fjord tussen de bergen. In de stromende regen lopen we de route door het regenwoud, langs het water. Hier zouden weer pinguïns en pelsrobben kunnen zitten, maar helaas vandaag niet. 

Dezelfde weg terug wordt het eenmaal de bergen uit weer droog. Eigenlijk hadden we vandaag al in Queenstown willen zijn, maar deze rit wilden we echt doen en morgenochtend doen we hier nog een excursie….. wordt dus schuiven en schrappen in de planning van de rest van de komende week.

2 Reacties

  1. Mieke:
    15 oktober 2017
    Wat schrijven jullie toch leuk. In gedachten zijn we mee op reis. De vogel Kea kennen we alleen als een puzzelwoord. 's Nachts is het koud, maar overdag? Veel plezier op jullie reis!
    Henny en Mieke
  2. Yvonne:
    15 oktober 2017
    Heerlijk om te lezen!!! ik zie het zo voor mij, ik waan mij een kleine 30 jaar terug toen ik een paar weken in de buurt van Te Anau op een schapenboerderij heb gewerkt. Wat leuk om via jullie verhaal weer visueel mee te mogen reizen. Nog heel veel plezier en in Queenstown komen jullie weer helemaal terug in de 'rat race' van het toerisme, dus geniet van de rust!