Ondersteboven

Ondersteboven.

Als kind geloofde ik altijd nogal letterlijk wat mij verteld werd, zo lag ik nachten wakker, te gluren naar de daken aan overkant, om te kijken of ik sint te paard over de schuine pannendaken zag galopperen. Op school werd ons verteld dat de nieuw Zeelanders onze tegenvoeters waren. Ik mijn verbeelding zag ik mens en dier daar ondersteboven lopen.

En nu zijn we hier…… en zijn de Nederlanders thuis onze tegenvoeters…. En als wij niet op ons kop lopen hier…..

De lange reis waar we tegenop zagen is gelukt, we zijn er! 

Het halen van de camper duurt lang, het hele jaar is het druk horen we.

Eindelijk achter het stuur, besluiten we de stad te laten voor wat het is en gaan de natuur in.

We vinden onze eerste plek op een natuurcamping bij Little River. We klimmen de korte trail achter de camping, waar de restanten nog staan van een filmset. Een verweerde piano midden in het bos.

We kletsen nog wat in de gezamenlijke camping keuken en storten met onze jetlag en weken slaaptekort heel vroeg ons bed in.

Wallaby’s en Penguins

De volgende ochtend regent het, jammer van de vergezichten als we de bergpas oprijden naar Akaroa. Zelfs in de regen is het prachtig. We kijken wat rond in dit Franse dorp en rijden verder richting zuiden. Het klaart op en de bergen worden zichtbaar.

In Wiamate woont een prachtige oudere vrouw die een Wallaby moer is. Met een baard als een kerel en een schaterlach worden we ontvangen. Al veertig jaar vangt ze de babywallaby’s op die door de jagers bij haar gebracht worden, nadat ze de moeders hebben geschoten. Ze zijn hier uitgezet, zonder natuurlijke vijanden zijn ze een plaag, daarom moet hun aantal door jacht op peil gehouden. Ze heeft ze allemaal met de hand opgevoed. Je kunt tegen betaling deze dieren voeren en aanraken. Na een uitleg hoe je dat doet, worden we de route opgestuurd, op ieder hek een bordje met wasknijpers opgehangen met uitleg over de dieren en instructies het hek weer te sluiten. Tussen “the greedy ones” is ook een moeder met kind in de buidel, ze wil niet gevoerd worden, de kleine spartelt in haar buidel.

Behalve de wallaby’s lopen er ook pauwen, kippen en andere levende have.

In Oarawu vinden we een camping aan de haven. Vlak bij de blauwe pinguïn colony. Overdag zijn deze kleine penguins in zee, ze zwemmen wel vijftig kilometer, om bij zonsondergang over de rotsen terug te klimmen naar hun nesten. Tegen betaling nemen we plaats op de tribune om de rots gebouwd. Busladingen vol japanners zitten hier ook. De uitleg is in het engels en Japans. We mogen niet fotograferen omdat flitsen en geklik de dieren zou verjagen. Alsof dat Japanse gekakel hen niet verjaagt….ons namelijk bijna wel.

En dan komen ze in een grote groep waggelend de rots op, heel bijzonder om mee te maken. Ze worden geteld door iemand van het research centrum, tweeënnegentig zijn het er. 

Ze verdwijnen in de kunstmatig aangelegde holletjes, het doet denken aan de hobbitheuveltjes in de Shire. Richard zou Richard niet zijn als hij niet stiekem toch een foto schiet….natuurlijk zonder flits!