Een lange reis, een lange dag....

 Veertien uur nadat Melanie ons op Schiphol heeft gedropt, springen we in Anchorage Kappie en Trees weer in de armen. De reis is probleemloos gegaan, dit keer is het slechts 7500 kilometer, in plaats van de ruim 15000 vorig jaar. Hemelsbreed is de SantanA inmiddels, met haar bemanning veel dichter bij huis gekomen. Met de gehuurde auto rijden we al kletstend terug naar Seward, een rit van drie uur door een enerverend landschap. We worden wat stiller, de jetlag begint toe te slaan. Richard zit met zijn ogen dicht in de auto en heeft de energie niet meer de eerste indrukken van Alaska op te slaan, De zo vertrouwde SantanA ligt in de jachthaven en samen met onze bagage sjouwen we tassen vol boodschappen aan boord, vanaf morgen zullen we weken geen winkels meer tegen komen. Het is prachtig weer en onder het genot van een kom soep en broodje zalm, kletsen we verder waar we een jaar geleden gebleven zijn. Vanmorgen is het schitterend korte broeken weer. We liggen tussende besneeuwde bergtoppen. De haven is het startpunt voor excursies naar gletsjers, zeevogels en walvissen.....wij gaan het allemaal meemaken, onder leiding van onze eigen kapitein! De laatste boodschappen worden ingeslagen.... We slaan stijl achterover van de prijzen, drie tot vier keer hoger dan in Nederland! Met een salaris van onder de 2250$ netto per maand, zit men hier onder de armoedegrens en komt men in aanmerking voor subsidies... Morgen vertrekken we vroeg, het zal ruim twee weken duren voordat we weer internet, telefoonsignaal en winkels tegenkomen..... We gaan zo een restaurantje zoeken en dit verhaal uploaden...ten tijde van ons volgende blog, zijn wij heel veel ervaringen verder.... We hebben er zin in!!