Vreemde start

Vreemde start.

Twee dagen voor vertrek checken we nog de opties van onze annuleringsverzekering. Onze pup is doodziek en ook onze dochter Melanie heeft zorgelijke ziekteverschijnselen. En dan opeens komt alles goed. Slaat de behandeling aan en zitten we op zaterdagmiddag toch in het eerste vliegtuig.

De rollercoaster van emoties van de afgelopen week is nog niet tot stilstand gekomen. We praten alleen maar over het oog van de naald en herbeleven de week als we onze ogen proberen te sluiten. Waar we naar toe onderweg zijn, houdt ons nog nauwelijks bezig.

Hong Kong.

“Besef je wel, we zijn in Hong Kong” zeggen we op de vroege zondagmorgen tegen elkaar. Het is half acht in de ochtend als we de hitte van de stad inlopen. Alles is nog dicht. We kijken wat rond in de ferryhaven en wandelen door de winkelstraten naar het park.

Tussen de wolkenkrabbers een stukje aangelegde natuur. Langzaamaan wordt het drukker.

We zijn wat brak en de warmte overvalt ons, bovendien zijn de rugzakken van onze handbagage best zwaar. We hadden ze toch beter in een kluisje op de luchthaven kunnen laten. We blijven in het park tot het restaurant open gaat. Dat is heel veel beter eten dan in het vliegtuig!

Inmiddels is de stad wakker en zondag aan het vieren. Mensen wonen hier in opeen gestapelde uniforme blokkendozen, van tientallen etages. Dus iedereen komt naar buiten. Men zit op uitgevouwen kartonnen dozen, hele maaltijden komen uit tassen en je kunt nauwelijks meer door de stad lopen, omdat iedereen dus met elkaar op de grond zit….kakelen en selfies maken…..vooral dat laatste. Mensen lopen rond met papieren mondkapjes, welke schijnbescherming ze hiervan verwachten komen we niet achter.

We vergapen ons aan deze vreemde cultuur en worstelen ons een weg terug naar het station en de airportexpress.  Nee, in deze stad zouden we geen halve dag willen wonen. 

Laatste loodjes,

Onze volgende vlucht mag niet weg, de piloot heeft door een klein probleempje, zijn slot gemist en omdat er maar één startbaan is, krijgen ze ons er niet meer tussen gepland. Uiteindelijk vertrekken we twee uur te laat, dat wordt spannend voor de overstaptijd in Auckland. We zijn zo moe, dat we zowaar behoorlijk slapen op deze vlucht. In Auckland racen we door immigration, customs, schoenen reiniging, met alle bagage rennen naar het domistic building tien minuten verderop, bagage weer inleveren, security ….. om uiteindelijk hijgend aan te sluiten in de rij voor boarding voor onze laatste vlucht.

Helaas kunnen we door het wolkendek weinig zien van het Nieuw Zeeland onder ons….we zullen komende weken dit ruimschoots inhalen.

Drieënveertig uur na vertrek van huis zijn we in ons hotel, douchen, eten, slapen, morgen camper halen, het avontuur kan beginnen.