La Paz

La Paz, 

De luchthaven van La Paz is klein en intiem, we wandelen vanaf de vliegtuigtrap zo de bagagehal in. De oorlog tegen drugs in Mexico is ook hier voelbaar.
De lange reis zit er op als ik mijn tas na een laatste controle dichtrits voor de ogen van de militair. 
We mogen door en laten ons door een taxi naar de Marina brengen.
We zijn eerder bij de poort dan kappie en zijn stuurvrouw, maar zij en de SantanA zijn snel gevonden.
Alsof we niet weg zijn geweest, de achtertuin is wat anders dan in Alaska...de otters zijn verruild voor fergat vogels en pelikanen. We hebben vier dagen een plek in de haven gereserveerd, om te acclimatiseren en vooral om de voorspelde straffe wind, die het onmogelijk maakt om buiten de haven te gaan. 
De man met de hamer komt in de middag...rich en ik duiken toch even het bed in...heerlijk om liggend te kunnen slapen en je benen te kunnen strekken.
Als we 's avonds in een lokaal restaurantje eten, delen Jan en ik onze schotel, hij schuift een stukje groene groente op mijn bord...al kletsend steek ik het in mijn mond....om vervolgens om me heen te graaien naar alles wat blussen kan......Nee hij wist echt niet dat die groene paprika een peper was.......
Gelukkig nog drie weken over voor een wraakactie....houd dit blog in de gaten.

Woensdag is het warm en slenteren we langs de boulevard. Richard en Jan fotograferen de kleurijke stad, die versierd is voor de kerst. Vreemd zo in de zon...
Er is een grote kerststal, alleen het kindeke ontbreekt, vast ontvoert door de drugsmaffia.
In het museum spreekt niemand engels, wij lopen er als enige bezoekers doorheen. Het is anders dan we ons herinneren van 25 jaar geleden. Er was toch een enorme Maya kalender.
Eenmaal buiten zien we de kalender totaal verbleekt, met onkruid overwoekerd, achter een afgesloten hek staan....Tja dat krijg je als orakel, als je voorspelling niet uitkomt...de kalender is aan haar eind komen, maar de wereld draait nog steeds.
We lunchen op een terrasje, Richard krijgt een schouderklopje van de ober omdat hij een Pacifico bestelt.

Donderdagmorgen met de taxi naar het kantoor waar we onze permit voor de national parken regelen, de taxichaffeur zet ons vervolgens af bij de supermarkt. Ook hier gaat Richard zijn camera aan het werk...Bergen met kleurrijke pepers en allerlei andere couleure locale....We slaan ruim in, morgen gaat het anker op, we weten niet waar en wanneer we weer een winkel tegenkomen!