Onthaasting

Zojuist met een fles shampoo in de hand een ochtendduik genomen. Ik heb meer klitten in mijn haar dan onze dikke kater en Richard dreigt (net als bij Vos) de klitten eruit te knippen.  Sinds gisteren liggen we in een ander idyllisch baaitje. We zijn maandagmiddag uit Moorea vertrokken. Richard en Trees hebben eerst het onderschip nog schoongemaakt. In koude wateren doet Jan dat met een duikpak aan, hier in het tropische water willen wij wel even helpen hoor. De oversteek naar Huahine is negentig zeemijlen. Er staat een lekker briesje en alle zeilen gaan op. Toch klotst het behoorlijk, dat is die kl@&€ Pacific met zijn mengelmoes aan golven, volgens onze kapitein. We hebben voor vertrek wat zeeziekte pillen geslikt en onze magen geven geen krimp. De zon gaat onder en we zeilen in een donkere sterrennacht. Wat een onthaasting.
Jan en Trees wisselen elkaar af en Richard en ik duiken voor in kapiteinsbed en doen wat hazenslaapjes. Vlak voor het eiland laat Jan de zeilen zakken, we zijn te vroeg, we willen met daglicht binnenkomen. De koraalriffen zijn gevaarlijk. We manoeuvreren er omheen. Een lui middagje met wat gesnorkel en Richard probeert de kano uit. We nemen de bijboot naar het land, wandelen wat in de hitte en kopen een ijsje.
Als Richard mij de videocamera aangeeft vanaf de bijboot, slaat hij met de lens tegen een oog aan het trapje. De lens versplintert...€&@gr€@ speciaal voor deze vakantie heeft hij deze onderwater video gekocht.... Wie weet, vergoedt onze peperdure reisverzekering dit. Gelukkig heeft Jan een 
Go Pro, dus we nemen zijn onderwateropnames vanaf nu wel over.... Met een pincetje trekt Richard de splinters uit het onderwaterhuis. De echte lens is niet beschadigd, we kunnen in ieder geval nog gewoon filmen.
Voor de tweede nacht op een rij, gaat midden in de nacht Richard zijn telefoon...in Nederland is het middag, hij staat een klant te woord...wij allemaal wakker... Eindelijk vindt hij de mute knop op zijn iphone....