Enig in haar soort, Bora Bora

Als we een streepje internet ontvangen van de marina aan land, kan ik net de reacties lezen op ons blog...  Als de boot draait om het anker is het streepje internet weer weg.... " ik kan de stilte voelen" schrijft iemand, als reactie op ons blog... We lachen erom hier in Bora Bora, we kunnen elkaar niet eens verstaan... Het festival is losgebroken. De disco aan wal knalt lichtbundels de baai in, de sterrenhemel verbleekt... Uit iedere hoek komt andere muziek en de dreigende trommels geven ons het gevoel dat ze zo meteen toeristen gaan koken. 
Tja dat hoort blijkbaar bij dit toeristenoord.
BoraBora is enig in haar soort. Het is een lagune, met middenin een eiland, de krater van een uitgedoofde vulkaan. Langs de binnenrand van de lagune, liggen kleine eilandjes, het water in de lagune is onwaarschijnlijk azuurblauw! De koraalriffen zijn prachtig en er zijn hier Manta's en natuurlijk haaien... De resorts bestaan uit hutjes met palmblad daken, op palen gebouwd.... 
De ringweg op het hoofdeiland is 32 kilometer... We huren een auto. We doen een hele dag over deze ringweg, stoppen voor foto's, klimmen de berg op, op het heetst van de dag, omdat de weg ophoudt... Trees laat ons zeulen met pompoenen en pompelmoenen die we onderweg vinden. We voetballen wat met kokosnoten.
We gluren achter de schermen van het leven van de Polynesiër.  Een matriarchale samenleving, boven de twintig is men vet en lui...alleen de chinezen lijken te werken. Overal op straat zwerven verwaarloosde honden.. Met uitgerekte tepels, vol met schurft, mager en vaak kreupel... Frans Polynesië is geen ontwikkelingsland. Men heeft parels, toeristen en ruime subsidie uit Parijs... De prijzen zijn extreem hoog.... Men vindt het blijkbaar allemaal wel best zo.
Schrijnend deze desinteresse.
Bij een strandje stoppen we, moffelen in de auto ons in onze zwemkledij en duiken het azuurblauwe water in... Onze huid sist! 
De zon schittert in het onwaarschijnlijk blauwe water, we wanen ons op de cover van een reisgids... "Jammer," zegt Richard.... "Het plaatje is bijna ideaal... Alleen die verschrikkelijke roze Crocks op de oever.."  
Nee, ik gooi mijn crocks niet weg!!