Wordt vervolgd?

Joshua Tree,

Omdat we iets ingelopen zijn op onze oorspronkelijke planning, hebben we de gelegenheid het national park Joshua tree te bezoeken. Wat een ander landschap dan wat we tot nu toe hebben gezien. Van de bergen naar de rode aarde en nu in de woestijn en een beetje oase...

Witte steenophopingen en woestijn bomen en planten. En binnen dit park verschillende ecosystemen. We lopen drie totaal verschillende trails, mijn stappenteller app, gisteren pas gedownload (dom dom, had ik eerder moeten doen) telt twaalfduizend stappen en wel éénendertig trappen.... wat een geklim en vertelt mij dat ik vijfhonderderddertig calorieen extra mag gebruiken.... hoeveel glazen wijn is dat? En dan kan hij onmogelijk rekening gehouden hebben met de sterke wind waar we tegenop moeten torsen! De wind maakt de temperatuur in de woestijn dragelijk, maar doet de rv schudden.

We verlaten weemoedig het laatste national park van onze reis. Bespreken onderweg plannen voor een vervolg..... alleen laat nu een camping zich weer moeilijk vinden. De eerste heeft grote gesloten hekken, op de intercom en het telefoonnummer op de bord wordt niet gereageerd. De volgende camping uit de app geprogrammeerd..... overal vrije plaatsen als we binnenkomen, echter de receptie blijkt op zondag om half een al gesloten. Het ontbreekt ons aan het lef, om gewoon een vrije plek in te nemen. We gaan door.... camping nummer drie, geeft ook een gesloten receptie, het is inmiddels bij zeven uur. Als we mismoedigd op het bord gaan kijken wat er nu precies staat over late arrivals, worden we geroepen door een oudere dame, die een autobus camper bewoond. Zij schijnt de honeurs waar te nemen als de receptie gesloten is. Ze wijst ons een plekje, geeft ons de codes, alleen de internetcode... waar we naar smachten, die krijgen we morgen pas, van de eigenaar, als we betaald hebben....

Boven ons hoofd gaan de vliegtuigen laag over, Palm springs airport is dichtbij, net als het einde van onze reis.

Long beach, Los Angeles,

Touchdown, we hebben het gefixed. Achttien dagen hadden we om ons windgevoelige dorstige kolos van Chicago naar Los Angeles te brengen. We ploffen neer op het strand van Long Beach.

Vijfendertighonderd mijlen, vijfenvijftighonderd kilometer, acht staten, twee tijdzones, negen national parken en meer dan vijhonderd foto´s door de eerste selectie...

We hebben ingechecked voor onze terugvlucht morgen. Poes, die toch maar niet dood is gegaan, terwijl we weg waren, dochter en woeffie wachten thuis in oplopende volgorde van verwacht enthousiasme.

We hebben nog heel veel niet gezien.... volgende keer.... of een autoreis. Of een heerlijke compacte camperbus zoals we vorig jaar in Nieuw Zeeland hadden... en geloof ons, deze verfoeide kolos is voor amerikaanse begrippen heel bescheiden....

O ja... onze national park pas is het hele jaar nog geldig.... zonde om hem niet te gebruiken....tenslotte zijn we onderhand hard aan vakantie toe!